qənim

is. <ər.> Düşmən. Hay-hay deyib qənim üstə varanda; Kəllə gərək bu meydanda qalanı. «Koroğlu». Bax, bizim qənimimiz indiyədək bizi əsarətdə saxlayan həmin çarşab olubdur. C. M.. // Birinin öhdəsindən gələn, gözünün odunu alan, qəddar düşməni olan; dəhşət, qorxu yağdıran; bir şeyin tam ziddi. Qoyunun qənimi qurddur. Pişik siçanın qənimidir. – Hər şeyin bir qənimi, bir zavalı var. M. İ.. Dekabrda olduğu kimi, bu batareya iyunun birindən bəri də düşmən təyyarələrinin qənimi idi. Ə. Ə.. Qənim kəsilmək, qənimi olmaq – düşmən kəsilmək, düşməni olmaq, öhdəsindən gəlmək, gözünün odunu almaq, öz gücünü tanıtmaq. Komandir tamamilə əmin olmuşdu ki, qorxu bilməyən gənclər düşmənin amansız qənimi olur. Ə. Vəl.. Qənim olmaq din. – cəzasını vermək, uğursuzluğa məruz qoymaq, öz təsirini göstərmək. Xalalardan birisi gəlib mənə xəbər verdi ki, «Molla Nəsrəddin» jurnalı bağlanıbdır. Pirin kəramətini gördünmü, necə ona qənim oldu? Mol. Nəsr.